برگ علفی به برگ پاییزی گفت:
هنگام سقوط چه همهمه ای می کنی! تو همه ی خواب زمستانی ام را می آشوبی.
برگ پاییزی خشمگین گفت:
ای فرومایه و حقیر! ای بی آواز و تندخو! تو در بلندای آسمان زندگی نکرده ای و نمی توانی با صدایی خوش نغمه سرایی کنی.
آنگاه برگ پاییزی بر زمین افتاد و به خواب رفت. هنگامی که بهار آمد. از خواب برخاست. او ((برگ علف)) شده بود.
و هنگام پاییز، که خواب زمستانی او را در خود گرفته بود، بالای سرش در فضا، برگ ها سقوط می کردند. او با خود گفت: آه، این برگ های پاییزی، چه همهمه و جنجالی می کنند! آنها همه ی خواب زمستانی ام را می آشوبند.

جبران خلیل جبران                                                                                                                                           Khalil Gibran

پیامبری از کنار خانه ی ما رد شد.
سیب
پیپ و فانوس
فردا هم روز خداست...
همه چیز همان طور که هست خوب است
[عناوین آرشیوشده]

بازدید امروز: 21

---

بازدید دیروز: 81

---

کل بازدید :62235

دی ماه 1386
بهمن ماه 1386
اسفند ماه 1386